Żur ≠ Żurek

Ja! Żur to do mie richtig maszket. Moga nawet pedzieć żech jest za żurym przepadzity i jak ino Mutter uwarzy dupny topf, to gibko go chowo przedy mnom coby dla cołkij familie starczyło. A warzy roz na miesionc, przeważnie we piontek. Nojbarzyj lubia żur żyniaty ze sztamfowanymi kartoflami, ale jak som wyrflowane to tysz mi smakuje. Trocha szpyrki, wusztu, pilce, magga i wcinom aż mi sie uszy czynsom. Mutter robi tyn żur taki fest gynsty, choby flaps na grubie. Czasym jak pocisna jeszcze żymłom, to bebech mo mi łosdupić.

Niy byda sam pisoł jak sie kisi żur, bo wiadomo, że zakwas z monki żytnij razowy, knoblaucht, wasser i do buncloka, kery sie przykrywo gazom. Som tysz niy byda próbowoł kiszyno, bo jo do warzynio rynki niy mom. Jo sie skupia na czym innym.

Mutter, a kaj terozki idzie dostać żur? – pytom sie znad talyrza, bo kejś to jo łaziłech po żur kole szkoły siódmyj do takij baby z familoka, na kero my godali “żurkowo”. Łona miyszkała na parterze, a jo klupoł do nij na szyba i dowołch flaszka po halbie, do keryj hochlom z buncloka nalywała zakwasu. Lubiłech ta baba, roz nawet mie zaprosiła do izby, żeby mi pokozać jak łona tyn żur kisi. Późnij żech łaził kole parku, tysz do familoka i tysz na parter, ale niy pod łokno, ino rajn do miyszkania. To boły czasy. Terozki, Mutter godo, że niy zno jus nikogo fto kisi żur i kupuje tyn zakwas na torgu w Michałkowicach, we kiosku z gymiziom na Richterze, abo we Kauflandzie, bo tam idzie dostać zakwas kaj na flaszce jest genau napisane Żur Śląski.

Źródło - Wikipedia

Mutter, to jo tyn żur spacza, ale richtig ślonski żur kery kiszom baby na familokach – forszlaguja. Mutter sie śmieje i mi pado – dobra, ino pamiyntej, to mo być ŻUR, a niy żodyn żurek, bo wiysz, że my gorolskiego żurku w doma jeść niy bydymy.

Ja, Mutter mo recht. Na Ślonsku ino żur, żodyn żurek abo inny barszcz biały, zabielany czy kwasek.

Dugoch łaził po familokach i szukołch kaj możnaby kupić żur. Nawet pytołch sie dyskretnie ludzi, ale ino starych, bo łoni dycki majom nojwynkszo wiedza ło tym co sie u nich na dzielnice dzieje. Nikt niy wiedzioł. Dopiero kumpel, kery bez cufal przełaził kole familoka pedzioł mi, że na bramie znoloz kartka z informacjom.

No to poszłech do tego familoka i badom, a na bramie richtig dupno kartka, na keryj jest napisane – “Swojski żur w m. nr 2” Napoliłch sie, ślina mi pociykła, że dzisioj bydzie na mittag maszket i wloz żech rajn. Stanołch przed drzwiami miyszkania nr 2 i łoroz pacza, a na tam kartka wisi – “żuru brak”. Kule, akurat dzisioj trefiło – znerwowołch sie. Nic, łobróciłch sie i poczon żech wyłazić, ale słysza, że po schodach z wiyrchu złazi baba, jak sie łokazało sonsiadka, to żech sie ij zapytoł dla spokoju – niy mocie dzisioj żuru? Niy ma, łona wyjechała, ale przy piontku zaś bydzie, to zdonży ukisić. Przydzcie. I to boła dobro wiadomość. Przyda, na pewno przida.

W innyj dzielnicy jak żech łaził z psym po placu, to wypaczołch w parterowym łoknie kartka “żurek swojski”. Na poczontku żech sie ucieszył, że jednak tradycjo trwo, ale później żech sie przypomnioł słowa, kere Mutter godała, że żurek, to kisi gorol i choby niy wiadomo jaki boł dobry, to niy bydymy go jeść. Szkoda, ale to prowda. Jak żur, to ino ślonski!

Pokora

i czytom terozki “Pokora” Szczepana Twardocha, i tam jest taki fajny ausdruck kej tatulek tuplikuje modymu Alojzikowi jak mo żyć, godo mu – jak mosz troski, to sie roboty chyć!,

i ida bez Siymce, a przede mnom idzie chop i drugi chop, trocha modszy. wadzom sie na cołko ulica. chop ciepie takimi audruckami do modego:

• ty jusz niy przyłaź do roboty, łon pedzioł że cie niy sce widzieć na łoczy.
• i co jo terozki mom zrobić?
• no jak ty sie przyłazisz do roboty na kero ty chcesz, to co sie dziwisz. my łażymy na szósto, na siódmo, ty przyłazisz na jedynosto…
• ale jo mom problymy w doma.
• to jak mosz problymy, to sie roboty chyć!

i koniec godki.

 

Baba mie łokradała

Na wiosna, tak jus bliży maja, kej launa mi sie poprawio, bo dni robiom sie coroz duksze, a klara blynduje w ślypia, biera psa mit i szwyndom sie z nim po moich ulubionych dzielnicach. Włażymy w kożdo dziura, w kożdy plac, ajnfart i tak po prowdzie, badomy kaj sie co zmiyniło po zimie. Mój pies bardzo lubi woniać i czynsto markuje… yyy… ptfu… leje kaj popadnie. Czasami tysz narobi na środku drogi, ale sprzontom po nim, bo niy ma mie gańba. Zowdy nosza w kapsie tytki i nylon bojtle. To przeca mój pies, a jo jes wychowany tak, że ordnung muss sein.

Roz, w gorko niydziela jak sie przypominom, szpacyrowali my z Szamanym po Krajcoku. I łod tego łażynio pić nom sie zachciało. Wleźli my cuzamyn do sklepu coby kupić bruaza i zelter, ale ekspediyntka nos wyprosiła. Kule, pomyślołch sie, może jak zrobia larmo, to nos wpuści nazot? Ale niy wpuściła nos, a jo niy zrobiłch larma, bo na drzwiach stoła dupno tabliczka: Psów wprowadzać nie wolno! Spytołch sie ino z ciekawości: Pani, to co jo mom zrobić? Przypnij pan psa ketom do gelendra i fertig. O, niy! Jo Szamana nigdy niy przypinom, bo to jes rasowy pies, z medalami i boja sie, żeby go ftoś niy zahabił. Poszli my dalij. I kole Apteki pod Matką Boską znaloz sie gyszeft, kaj dziołszka łotwarła przed nami drzwi. Entliś, pomyślołch i zamówiłch brałza, a dla psa niygazowany zelter. Dziołszka miała richtig dobre serce, bo zawołała nos na zaplecze, kaj narychtowała miska, do keryj naloła zimny wody z kokotka. Napił sie trocha tyn mój czorny labrador i łod razu zaczon wachlować łogonym. Smakowało mu. Jak już wypił cołko woda, wziołech smycz i wylozłech z nim na sklep. Musiołch chyba wyglondać na gyszeftmana, bo klient kery stoł przy ladzie, podloz do mie i zaczon godać:

• Szefie, mocie, mocie, weźcie te pjondze, bo mie całego czynsie, musza, musza sie gibko szluknonć piwa.
• Ale jo sam niy sprzedowom! – próbowołch sie tumaczyć.
• Niy szkodzi, biercie i dejcie mi efner.
• Ale sam niy można pić alkoholu.
• Szefie, jo sie cały czynsa, jo musza!

Żol mi sie zrobiyło boroka, bo richtig go telepało, a do tego na rynkach mioł resztki malty, jakby sie niy umył po robocie. Nic, pedziołch sie w duchu i podloz żech do kulszranku, wyciongnołch zimny bier i łotwarch go kluczym. Poczym wraźiłch mu do rynki bronzowo flaszka z napojem bogów, a łon zrobił dość dupnego szluka. Widać boło, że spragniony boł, chepnoł sie tysz, ale tak z kulturom. Jak wychylił flaszka, z ulgom pedzioł – aże lepij. W tym samym momencie przyszła ekspedientka, keryj dołech te jego klepoki za piwo, a łona sie go ofyn spytała – smakowało? Ja! – łodpowiedzioł, bo chyba sie znali. Późnij wyloz przed gyszeft, stanoł sie na schodach, wyciongnoł paczka cygaret, wsunoł jedna do gymby i spytoł sie mie: mosz łogiyń? Niy kurza – pedziołch mu i łotwar żech sie ta brauza, a mój pies legnoł sie na zimnych kachelkach delowki. Dupny boł tyn synek. Zadziorny mioł cyferblat jakby zarozki chcioł komuś ściulać. Czorno lederjakla dobrze na nim leżała, ale musiało mu być fest gorko, bo pot loł sie z niego strumiyniami. Łodezwoł sie do mie.

• Bydzie dzisoj Carrefour łotwarty na akaesie?
• Ja, bo dziś jest roboczo niedziela.
• Ida sie telewizor wzionć, bo baba mie łokradła i niy mom na co paczeć.
• No, ale to z buta ciśniesz? To bydzie, tak, z dwa kilosy, a trocha hica jest. Weź sie taksa. – poradziłch mu.

Spojrzoł sie na mie jak na ciula.

Fajnie, żeś sie łoblyk. Ty sie upieczesz w tyj czornyj skórze. – pedziała mu ekspedientka.

Trocha sie znerwowoł, ale niy na nos, ino chyba na cołki świat. Zaś sie krzywo spojrzoł jakby chcioł mi zajebać kelnia w lampa i zaciongnoł sie cygaretom, ale tak fest mocno, aż go porzydusiło. Charknoł.

• Kurwa, przyłaża wczorej z roboty do dom, styrany w chuj, bo robia na budowie i sie myśla, fajnie sie legna na wersalce i sie telewizor puszcza, a tu pacza, telewizora niy ma. Dzownia do nij, żeby jej nazdać i sie pytom: coś ty pito zrobiła z moim telwizorym?, a łona mi pado: wziołach sie bo był mój. Jak to twój? – rycza do suchawki, a łona mi pado: to na co jo sie skłodała, było moje, badnij sie czego ci jeszcze brakuje. Pacza po miyszkaniu, a tam czajnika elektrycznego brakuje, malaksera i innych ciulstw. Jak żech to badnoł, to mie w żołondku ścisło. Niy wyczymołch, kupiłch pora piwek i żech sie najeboł z tyj rozpaczy. Dzisioj rano wstołch i żech sie pedzioł, że ida sie kupić telewizor. Moga niy?
• No, toć, że możesz. Ino sie weź taksa tam i nazot.

Zaś sie na mie krzywo spojrzoł.

Poć Szaman, idymy – łodezwołch sie do mojego psa i majtnoł żech go smyczom. Podziynkowołch dziołszcze za woda i za gościna przede wszyskim. Wyleźli my ze sklepu i poszoli w kierunku pól, coby jak nojszybcij znolyź sie na Bytkowie. Spojrzoł żech sie jeszcze do zadku, ciekaw byłech, wzioł taksa eli niy? A łon paczoł dalij na mie jak na ciula, a som ciulym był, bo go baba łokradła.

 

MA-1

Dzioło sie to na poczontku lot dziewiyndziesiontych.

A jak Marcin pokazywoł sie w budzie we fleku, to łazili my za nim na przerwach po szkolnym łod eki do eki, łod tora do tora, bo kożdy z nos marzył ło takij jakli. A jakla ta boła jak na tamte czasy fest modno, mioła na lewym rynkowie kapsa do keryj szło wcisnonć filok, i co nojważniejsze, nosiło sie jom na dwie zajty, bo z jednyj miyniła sie na bordowo, a z drugij na pomarańczowo. Marcin na nia godoł – bomber jakla, a późnij sie chwolił, że w takich łażom, no, te, flucojgpiloty flugcojgów z flugcojgtrygrów i zgrzitoł złotymi zymbami rajfeszlusa przi zakłodaniu, a kapse rajn zawiyroł kneflami.

Trułech matce gowa ło tego fleka dziyń w dziyń, zmierzły żech sie aji zrobioł, aże sie znerwowała i nazdała mi – Ty giździe, chcesz tako jakla? Jo cie do MPO zapisza, borsztajny bydziesz pucować i tam cie łoblekom na pomarańczowo, modny sie zrobisz roz dwa.

Niy pomogało tumaczynie, że take farby noszom Amerykony, że take łachy som terozki najmodniyjsze, że dziołchy na nie lecom pieronym. Fest żech sie gorszył, a Marcin za to asił sie w nojlepsze. Dziołch mioł skuli tego fleka na pynczki, szuszczoł łortalionym na lewo i prawo, nawet we klasie siedzioł cało sztudna łoblecony.

Zowistni godali, że w takich jaklach lotajom ino łyse skinheady z hakynkrojcym na czole, take co to jeżdzom na mecze sie ciulać, ale kaj tam Marcinowi do Rompra Stompra boło. To gryfny karlus boł, z dupnyj famili, kery lubioł sie pokozać modnie łoblecony na łosiedlu, a niy żodnym gupim Adolfym sie mianować.

I wyrwoł na tego fleka Barbórka z drugego sztoku. Jak żech sie ło tym dowiedzioł, to łoroz mi sie launa zdupiła. Ale tak fest, bo Barbórka to boła moja traumfrau. Mann! Łaziłech bamontny po placu, we szkole tysz sie zy mnom niy dało godać.  Na szczyńście kilka dni późnij żech sie spamiyntoł, i co tu dużo godać, gibko uknułech pomsta.

Zolycili u nij na siyni, na schodach, przy gelyndrze, bestoż dziyń w dziyń filowołch na tego jej szaca kej przydzie na szychta. A jak jus przyłaził, to kukołch na nich z góry. I langwajle mie chytały, bo kina z tego niy boło żodnego, ino jakieś kusiki, macania i majtania. A jo już myśloł, że za afa bydzie chytać, jakoś palcówa robić, co bych sie późnij fajno pamiynciówa szczeloł. Kaj tam. Barbórka boła za porzondno, byle komu nie dowała, co z jednyj zajty mie sie podobało, bo chciołech mieć tako libsta, a z drugij zajty, bołech sie ło nia, że Marcin zrobi ij krziwda.

I w końcu na jednyj szychcie Barbórka pedziała mu szlus. Niy boł zadowolony musza przyznać, bestóż chycioł jom fest, przyciongnoł do siebie i zaczon mamlać. Znerwowołech sie pierońsko, nacis żech do ryja cołko gorść czornego słoniola, przeżułech na papka i z góry na dół łobcharkoł tego jej Marcina, a tak po prowdze to ta jego jakla, że na puklu mioł dupnego, biołego fleka.

Wejrzoł sie Marcin na mie, badnoł mój środkowy palec i puścił sie za mnom. Pitołech na góra po dwa, czi schody naroz, aże mie serce źgało, aże luftu niy umiołch chycić, a nogi to miołech miyńkie jak galert. Ale łapnoł mie na dziysiontym sztoku, kole szuszarnie, capnoł za wszorz i zaczon szturchać.

• co ty sie myślisz podciepie, że bydziesz mi charkać na pukel jak jo do dziołchy przyłaża? – larmowoł na cołki blok.
• byda!
• to zaroz łobejrzymy.

Wciś mie do eki, zaczon ciulać z nogi, piyńści i to nawet mocno. Bolało.  I łoroz winda sztopła na sztoku, drzwi sie łotwarły i wyleciała z nich Barbórka.

• łostow go – szarpała Marcina na rynkow – no łostow go pieronie!
• łobcharkoł mie.
• łostow go żadizolu zacharkany, jo cie już niy sca sam widzieć.
• co?!
• niy przyłaź do mie wiyncyj. niy sca cie widzieć. – ślimatała Barbórka.

Przestoł. Entliś.

Wejrzoł sie na mie i pedzioł zymstliwie.

• mody, jo cie na placu i tak chyca! terozki to jus mosz amba!

Późnij sie wejrzoł na nia.

• a my sie pogodomy inaczy.
• do żadła sie pogodej żadziolu żadny. – znerwowała sie Barbórka.

Podała mi rynka. Wstołech. Chyciła param i łotwarła drzwi łod windy. A łon łobrócił sie na piyncie i poczon lyź koridorem do drugi klatki. Na puklu mioł pynkniygo, biołego fleka po słoniolu, kery już lekko zasychoł, a kergo durś boło widać, nawet w takij ciymnyj, ledwo glyndzoncyj byrnie.

Szatan

To boło z rana, przy piontku. Ledwo żech przyloz z epom połnom żymłów, lyngi i chleba łod piekorza, a już z kuchnie słysza – na torg pódziesz do pana Krzysia, kartofle kupisz, piynć kila, ino dupne, bo placki dzisioj bydom na łobiod. A fto bydzie tar na te placki? – pytom sie w przedpokoju i po lekku nazot sie łoblykom. No jak to fto? Ty bydziesz tar, chcesz jeś, to musisz pomogać – pado mi mutter.

Wziołech do rynki nec, psa mit i zlozłech na doł. A psa mom fajnego, nazywo sie Szaman i jes czornym labradorym. Ludzie godajom, że jak sie wejrzy na kogoś, to richtig czaruje, echt, niy fandzola. Dołech mu sie wycedzić pod blokiym, powniać krzoki, trowa i jak już skończoł ta swoja pieronie toaleta, to ruszyli my w strona torgu.

A na torgu jak to na torgu – larmo łod ucha do ucha, przelyź niy idze. Ludzie sie ciepiom do mojego psa, łon sie na nich ciepie, a że niy mo kagańca, to durch zbiyrom za niego opierdol. Ale musza wom pedzieć, że znom Szamana i wiym, że łon niy bajsnie za bele co, a to że łon jes taki niy usuchliwy, to ino znaczy, że dobrze żech go nazwoł.

Ciźba na tym torgu pierońsko, no ale niy ma co sie dziwić, klara glyndzi i zapowiado sie fol hica. Stanoł żech sie w raji do pana Krzysia i z gupot zaczon żech paczeć po ludziach i musza pedzieć, że baby som pieronie nojgorsze. Przebierajom w gymizach, łoglondajom, paczom, pytajom sie sto razy czy świyże, a przeca wiadomo, że cołki grincojg na torgu jes świyży. Mecyjo.

No ale przyszoł entlisch na mie dran, poprosiłch pana Krzysia ło piynć kila, takich fest wielkich kartofli, bo to na placki, a łon wzion łode mie nec i pedzioł, że wybiere do mie z koryta ganc dupne. Dołech mu piynciok, podzynkowołch i poszołch w pizdu do dom. Trocha mi sie niydobrze szło, bo lewy rynce ciynżki nec, w prawyj pies na kecie, kery cioro na przód jak ino coś wywonio. I łoroz baba staje przedy mnom i pado:

• To jes tyn, no, Szatan? – i wyciongo rynka do mojego psa
• A kaj tam pani, to jes Szaman. Łon sie nazywo Szaman.
• No to jo tak łod razu myślała, taki czorny, to Szatan.
• Niy pani, to jes Szaman.
• A, szaman. No to przeca godom Szaman.

Dołech ij pohalać mojego psa, łon tysz niy mioł nic przeciwko. I tak poszli my do dom, trzeć kartofle na na placki.

 

Bratheringi

właża sfuczany do antryju, z kofrym w rynce, rukzakiyem na puklu, boch akurat z rajzy wróciył, a muter mi pado:

 – nawet sie niy seblykej… na, sam mosz kloper, lojfry som jus zrolowane ino tepich cza po zolu pokulać, no, chopie wartko, ić ino na klopsztanga za drugi blok i wyklupej, świynta idom, no co paczysz, łojcom niy chcesz pomóż?

 – ja, ale jo sie cołki zmarasza mamuś, musza sie inaczyj łoblyc, kaj w takich łachach byda po klopsztandze skokoł?

seblyk żech sie gibko, wysznupołch tresek, jakeś dresowe galoty ze szranku i łoblkych to na siebie. wziołch do rynki kloper, na ramie tepich, a lojfry pod pacha i przydupiłch na klopsztanga. tepich przeciepnołch bez ruła i wyklupołch. maras furgoł kole mie, właził do kichola, gymby, na jynzyk, na rzynsy. z lojframi żech sie blank gibko uwinoł. pozbierołch graty i poszołch do dom.

zmachołch sie, niy powiym, ciepnołch to wszysko w woncimrze na zol.

muter jak na mie wejrzała, to sie za gowa chyciła.

 – a ty, coś z dołu wyjechoł? kajś tak cyferblat zmarasił?

 – no to przeca godołch, że sie cołki ufifrom na gezichcie.

 – właź do badezimra, pod ausgusym mosz mydło, szoruj. a potym na stole już na ciebie czeko.

 – co?

 – no jak to co? bratheringi! na ajnpróba.

 – mamuś, danke, jo juz mom smak na nie łod dawna.

 – no, to mahlzeit!

i tak żech zaczon świynta wielkijnocy. ja, smakowało mi.

Ajza

    Zbiyrom dołzy, ale niy łaża po hasiokach jak aluś ino wciepuja do neca te z kerych wyduldołch biyr. Alum w cynie, co poradzić, na pynzyji żech jes i ledwo starczo mi do geltagu. A jak już mom fol w miechu, to wkłodom szymbajn i deptom coby wiyncyj miejsca boło. Dołzy muszom być splaszczone i umyte, bo na ajzie inczyj niy przyjmujom.

Roz w miesioncu ciepia to wszysko Richatowi na woga. Paczy na mie dziko czy abych jakegoś metalu niy nacis rajn i magnesem sprawdzo czy coś sie chyci. Ale nigdy nic mu sie niy chyto, bo jo jes porzondny czowiek i takich gupot niy robia. Richat sie jus na mie poznoł i wiy, że jo niy ciulom na wodze.

Późnij daje mi kwit i ida do kasy po gelt. Spisujom mie z auswajsu, bo tak czeba i klepoki sujom sie po blacie. Dokłodom trocha łod siebie i w blaszoku na łosiedlu zaś kupuja magnet stronga, bo toni i lepij kopie. W garażu mom sztela, bo jakby moja sie dowiedziała, że jo sie lubia tak pociongnoć z dołzy przed mittagiym, to bołaby haja i łostuda.

    U Richata na ajzie to sie pieronie roztomajte cuda dziejom. Można sam wszysko spylić abo zastawić. Łod fajnych, miedzianych kabli, jeszcze niy łopolonych nad łogniym, po japońsko, ptfu, chińsko elektronika jak ftoś na fanta przyniesie i niy wykupi. Ale nojbażyj zastanawiajonce jes to co sie dzieje w tyj laubie za spychaczym. Roz, we sobota, kole południa przyszołch z fol wypchanym miechym, ale pacza nikogo niy ma w biurze, za to wszyskie drzwi połotwiyrane.

Ciepnołch miech na zol i poszołch szukać Richata, może cosik kajś robi i nie mo czasu podlyź. Ale z drugij zajty boł już prawie fajrant i nowyj roboty raczyj by niy zaczynoł. Badom w jednyj laubie, badom w garażu – nikogo, to sie myśla – ida jeszcze kole tego spychacza, może tam go znojda rajn.

Dołaża po cichu, pacza, a Richat tam baba łobraco, ale tak fest, jakby w porniolu groł. I ta baba kwiczy, jynczy pieronie, gowom ruszo we wszyskie zajty i łoroz sie na mie paczy, i puszczo mi łoczko. Sie myśla – niy byda sie gapioł na nich jak ciul, bo ciul mi stanie i ciul bydzie z azjy. Łobróciłch sie na piyncie i po cichu poszołch w kierunku wogi. Rozsułch dołzy po zolu i zaczołch robić klank, coby Richata z tych pieronie zolytów, niy wiym jak to nazwać, z tego parchania wyciongnoć ku mie.

Po dziyśynciu minutach entliś przyloz, galoty zicherkom zwionzoł, ale pod karkyim rajfeszlusa niy zapoin – i mi pado – tyś niy mioł kiedy przyś. Jo już sam stoja i czekom na ciebie łod pół godziny – pedziołch mu. Lekko znerowowany kozoł mi to wszysko wciepnonć na woga, nawet magnesem niy sprawdzioł, łodczytoł ze skali, przerachowoł na kalkulatorze w mobilnioku i bez cetla, z kapsy doł mi gelt.

Wziołech miech i już chciołch sie żegnać, ale pacza zza Richata wyłazi chop, taki we leder jakli, leder galotach i tak jakoś go dziwnie chyto, za ramie, czule obejmuje. I tak sie myśla, chop ze chopym?, Richat z chopym?, niy, coś mi sam niy gro, przeca jo baba widziołch na Richacie abo coś mi sie już serio motlo przed łoczami.

Ale za chopa wystaje baba, tako bo jo wiem, żadno trocha, wyciyrus, no niy podoł bych ij… rynki i mi pado – dołączysz? Spojrzołch sie na nich czech i gańba mie sie zrobiło, machnołch rynkom i pitnołch do dom.

    Łod tamtyj pory łaża na inno ajza, do Mańka, kery pieje jak kokot, bo mo korzynie ze Lwowa.

zdjęcie pochodzi ze strony romar-zakopane.pl

Studio Express Polaroid

Ryszawy Arek, żurym łoblony, lotoł tam a nazot po grinzojgu. Bala niy lepiła mu sie do szłap i tak po prowdzie to na fussballera sie niy nadowoł. Wciepować niy umioł, przyjmować na klata tyż niy, a na kepa to już wcale. Śmioli my sie z niego na kożdym szpilu, a łon zamiast paczeć kaj sie torman ciepie, ciepoł sie na nos jak wsza na kecie. Wiela razy chcieli my mu pedzieć – synek, dej sie pokój z fussbalym, ty mosz uły i nigdy niy bydziesz groł jak Mariusz Śrutwa – ale za kożdym razym jakoś brakowało łodwagi.

Zresztom, łon, jak ftoś próbowoł mu nazdać, to łodrazu szed na hajna, bo to taki hajniol boł, istny hajniol. Ale przyszła kryska na matyska i entliś chopcy spulali go na amyn. Frechowny sie zrobioł. Za bele macha spuszczoł wpierdol, lotoł po łosiedlu za kożdym, wyzywoł. Myśloł chyba że zacznymy go szanować jak bydzie nom ciulać. Chuja. Szacunek należoł sie ino dobrym szpilerom, a koślawe szpotloki takie jak łon, kere kopały bal z kapy, mogły nom wionzać korki abo conajwyży wkryncać sztole.

Mieli my go pomału dość. Nerwowoł, bardzo nerwowoł. Miarka sie przebrała na wecie kej przyszoł na grinzojg z nadziejom że zagro w szpilu ło złote batki. Pitej z boiska – pocis mu kumpel, a łon jak na hajniola przystało wzion bala, ustawioł na zolu choby do elwra, nabroł rozpyndu i z cały presy ciulnoł mu w cyferblat, a na koniec jeszcze ryknoł – polaroid.

Późnij kej bala w podskokach przykulała sie do niego nazot, zaś przylutowoł presa, tym razym w nos. Studio Express Polaroid – czytyry zdjyncia w cztyry minuty – ryczoł jak pojebany. Pitali my kaj popadnie. Dostać tako bomba prosto w ryj, niy powiym – bolało. I tak na łosiedlu starsze chopcy, modszym zaczyli robić zdjyncia. Czasym z blicom czyli na dwie bale. Cza było dować pozór, bo mieli z tego pieronowy szpas. Wic sie przyjoł, ale zo wi zo z Arkiym nikt niy chcioł szpilać.

Łod czasu do czasu widuja tego ryszawca na ulicy. Dupny sie zrobioł, łazi ważny jak maggi wurfel i ciepie machy. Pamiynto, ale jo tyż go pamiyntom i jak kejś wezma bala, a mu przydupia presa, to bydzie mioł cołki Instagram łodbity na ryju.

To boło ino takie godanie, ale my zowżdy grali ło złote batki!

Sozialhilfe

we wszyskich świyntych sie to dzioło.

i stoja sie dzisioj na Michałkowickij, na cmyntorzu pod kościołym, bo czekom na bracika, i podłazi do mie straszo baba pod krykom param z synym i pado – mogę pana wspomóc? (sic!);

i jo wyciongom do nij rynka, bo myśla, że baba sie zmachała i sce sie łoprzeć ło mie i padom ij – mom pani pomóc? A łona łotwyro swoja dłoń i sce mi dować pjondze, po zotòwce, dwa zote, i zaś sie pyto czy mo mie wspomóc;

padom ij – pani, dejcie mi pokój, jo niy sca waszych pjyndzy! Baba sie paczy na mie jak na ciula, kery nie chce brać jak mu dajom, ij syn tysz krynci nosym, i łostatni roz sie mie pyto czy aby na pewno niy sca, żeby mie wspomóc; padom ij, że nie sca; baba łodłazi z synem w kierunku grobów.

i jaki wniosek sie nasuwo – jak jo by wiedzioł, że ludzie tak chyntnie scom mie wspomóc, to bych sztand na cmyntorzu rozłożył i moje hefty i cedeki z ceraty ludziom pociskoł.

a mogłech sie ubrać niy po rapersku, we flauszowy płaszcz, halbki, gangol, binder założyć i żodyn za żebraka by mie niy wzion.

Aleksander Sleńdziński – Żebrak na cmentarzu

śmigus-dyngus

Kaj som te czasy, co po łosiedlach jo lotoł z ajmom połnom wody? We familokach na półpiyntrach byli ausgusy i tam woda sie loła zimno i świyżo. Fojermany tysz nom wody zowżdy niy żałowali i napuszczali z hydrantu, a roz nawet ze Stara – koki woda sie poloła, ale wtedy boło gorko na placu.

Baby nojlepij łoblywało sie po sumie pod kościołym, a pitały fest gibko. Dziołchy bez cołki dziyń musiały łazić mokre.

Szło tysz zarobić. Dwa razy w życiu łaziłech po miyszkaniach i psikołch parfinym baby, a łone dowały mi maszkety abo drobne. Wtedy nojczyńścij jak łotwarały mi drzwi, pytołch sie – czy moga paniom posikać, a jak chop łotwar to – czy moga pana żona posikać.

Dzisioj na łosiedlu jes cicho. Zero larma i auflaufu. Kożdy siedzi w doma abo na fejsie.

Ale jo uczymuja tyn płomiyn kery sie wy mie poli łod bajtla i już oblołch pora dziołch wodom, zostało mi jeszcze pora, a wiadomo, leje sie ino te kere sie chopu podobajom. Także, dziołchy uważejcie dzisioj na mie.